Публічная дыскусія ЛУ: Гісторыкі і гісторыя ў пошуках сябе

Праца з мінулым сёння не з’яўляецца справай выключна гісторыкаў, да яе звяртаюцца палітолагі, сацыёлагі, а таксама палітыкі і грамадскія дзеячы. З іншага боку, гісторыя як навуковая дысцыпліна і гісторыкі, якія валодаюць адмысловымі метадамі і ведамі, прэтэндуюць на асаблівы статус у працы з мінулым. Ці магчыма сумясціць прафесіяналізм гістарычнай дысцыпліны з задачамі і патрэбамі іншых – пазагістарычных – культурных, палітычных ці даследчых практык? Ці можна знайсці месца для працы гісторыка ў гэтых практыках і ці могуць гісторыкі крытычна і рэфлексійна падысці да сваёй дысцыпліны, каб «сумясціць» яе з патрэбамі іншых?

Усе гэтыя пытанні актуалізуюць «ўнутраныя» праблемы гісторыі як навуковай дысцыпліны. Наяўнасць дзвюх палярных пазіцый, назавем іх умоўна «аб’ектывісцкай» і «рэканструктывісцкай», і мноства прамежкавых поглядаў на гісторыю паміж дзвюма крайнімі пазіцыямі спрыялі фрагментацыі традыцыйнай «акадэмічнай гісторыі» і абумовілі актуальнасць фундаментальнага для прафесійных гісторыкаў пытання: «Што ўяўляе сабой« гісторыяпісанне »як форма працы з мінулым? ». І адказ на гэтае пытанне ўжо немагчыма шукаць толькі ўнутры самой гісторыі.

Лятучы ўніверсітэт ініцыюе публічную дыскусію з удзелам гісторыкаў, філосафаў, філолагаў, сацыёлагаў, палітолагаў, антраполагаў, эканамістаў, з тым каб:

• Абмеркаваць розныя погляды і падыходы працы з мінулым ўнутры і па-за гістарычнай дысцыплінай

• Знайсці хады і магчымасці сумеснай працы і ўзгаднення гэтых падыходаў

• На прыкладзе актуальных выклікаў гістарычнай навукі абмеркаваць агульныя для соцыя-гуманітарных навук пытанні пераасэнсавання дысцыплінарных матрыц.

Такім чынам, удзельнікам дыскусіі прапануюцца наступныя пытанні:

1. Што можа (або павінна) ўяўляць сабой («прафесійнае») гістарычнае даследаванне сёння?

2. Ці прапануе «гісторыя гісторыкаў» нешта такое, што немагчыма зрабіць у рамках іншых дысцыплін?

3. Як можа трансфармавацца дысцыплінарная практыка «гісторыі гісторыкаў» з тым, каб яна, застаючыся «навукай», магла ўсё ж стаць адкрытай разуменню і ўвазе грамадства (стаць публічнай), якое, у сваю чаргу, нягледзячы ні на што, і па-ранейшаму звяртаецца да «ўрокаў гісторыі»?

4. Наколькі магчымая/адэкватная дысцыплінарнасць у сучаснай соцыя-гуманітарнай ведзе?

Да ўдзелу ў дыскусіі запрошаныя Таццяна Шчытцова, Ігар Бабкоў, Таццяна Вадалажская, Андрэй Казакевіч, Ірына Раманава, Аляксей Братачкін, Ірына Дубянецкая, Аляксей Ластоўскі, Лілія Іллюшына, Вольга Іванова, Андрэй Кіштымаў, супрацоўнікі Інстытута Гісторыі АН РБ. У якасці вядучых –  Марына Сакалова і Андрэй Ягораў.

На публічную дыскусію «Гісторыя Гісторыкаў» і пазагістарычная практыка: як магчыма прафесійнае гісторыяпісанне сёння? запрашаем 26 лютага а 18.30 у кавярню “Ложки» (Камсамольская, 34)