Будзьма Аднойчы зімовым надвячоркам, гадоў трыццаць таму, а мо нават і болей, я ішоў па вуліцы Старажоўскай. Чаго я папёрся туды, не памятаю, мажліва, проста так, пашвэндацца – мне там заўсёды падабалася і жыў я побач. Аднаго разу я напішу пра Старажоўку падрабязна і шмат, але цяпер пра іншае. Дык вось, я дайшоў да Старажоўскай […]
Беларускі арнамент, падаецца, паўсюль. Вядомы беларускіх дызайнер Іван Айплатаў выпускае новую калекцыю з сукенкамі ў традыцыйны васілёк, папярэдне параіўшыся пра крыніцы вывучэння ў фэйсбуку. Амерыканскі рэпер захапляецца арнаментаванымі футараламі для мабільных прыладаў. Мінскі маркетолаг аздабляе арнаментам асабісты Golf. Майкі, магніты, татуяванкі, інтэр’еры – выкарыстанне нацыянальных сімвалаў даўно выйшла за межы іх традыцыйнага ўжытку. Даследчыкі назіраюць гэта са змяшанымі пачуццямі […]
Постнаука Руслан Хестанов PhD философии Фибургского университета (Швейцария), профессор кафедры наук о культуре философского факультета НИУ ВШЭ, директор Московского института социально-культурных программ. Когда говорят о возникновении культурной политики, подразумевают появление совокупности правительственных практик вмешательства в сферу культуры. Первые попытки осмысленного внедрения этих практик в деятельность правительств хронологически можно определить рамками начала XIX — конца XX […]
Блог Міхаіла Баярына З гледзішча свамовы слова “літва” ўтвараецца ад кораня “ліць” – як “бітва” ад “біць”, “лавітва” ад “лавіць”. Гэта месца чыну – “дзе б’юцца, там бітва”, “дзе ліецца, там літва”, месца ліцьця. Але месца адразу ператвараецца ў зацею – можна ўчыніць бітву, зладзіць лавітву. Стварыць літву. Літва – гэта слова-лёс, якому наканавана набыць […]
(Неудавшееся интервью) Перед публичными лекциями в Летучем университете мы иногда берем у лектора специальное интервью, если предполагаем, что к восприятию предстоящей лекции нужно специально готовиться. Беларусскому интеллигенту без подготовки не просто слушать лекцию санскритолога, подумали организаторы цикла «Urbi et Orbi» и предложили мне предварительно поговорить с Михаилом Бояриным, выступающим 16 мая с лекцией «Узоры Свадзеі. […]
http://budzma.by Могілкі – прастора памяці. Смерць прыходзіць у іншыя месцы, выпадковыя і спецыяльна прызначаныя, бесцырымонна і амаль заўсёды не ў час. На могілкі смерць сыходзіць. Хаваюць менавіта яе, смерць. З нябожчыкам – развітваюцца. Праводзяць на гэтым свеце, каб раней ці пазней сустрэцца зноў, ужо назаўсёды, на тым, на іншым. Тут, з намі, застаецца памяць. Культ […]
Монолог литератора, фотографа Алексея Андреева на тему публичной лекции «Urbi et Orbi». Множество «родин» моего поколения: СССР, БССР, РБ. Моему поколению довелось как минимум дважды за свою жизнь менять и гражданство, и родину: при этом мне, как и большинству моих сверстников, не пришлось менять географию пребывания: мы оставались там, где родились, «родины» же менялись как […]
Глеб Лабадзенка, фота, відэа аўтара, TUT.BY Аляксей Андрэеў – літаратар, выдавец, фатограф. Стваральнік рускамоўнага часопіса “Монолог”. 8 лістапада ў 18.30 ён прачытае публічную лекцыю “С чего начинается Родина. Гісторыя асабістых адкрыццяў і блытанняў” у межах цыкла Urbi et Orbi (“Гораду і Свету”) Лятучага Універсітэта і кансорцыюма “ЕўраБеларусь”. Месца правядзення – Галерэя “Ў” (Незалежнасці, 37а). Уваход […]
Ігар Бабкоў: Антыкаланіяльны мадэрнізм — агульная эмоцыя беларускай літаратуры Наша Ніва. Людміла Рублеўская Сам сябе Ігар Бабкоў вызначае так: «паэт, філосаф і вандроўнік». Ён сцвярджае, што «займаецца ідэямі», але многія ведаюць яго перш за ўсё як празаіка і паэта, аўтара кніг, якія прымушаюць думаць. Ігар Бабкоў — старшы навуковы супрацоўнік Інстытута філасофіі НАН, чытае лекцыі ў […]
У 1805 годзе ва Уроцлаве выйшла ілюстраваная кніга “Розныя думкі пра спосабы закладання паркаў” аўтарства І.Ч. За манаграмай лёгка пазнавалася Ізабэла Чартарыйская з роду Флемінгаў, якая на момант выхаду кнігі ўжо размяняла шосты дзясятак. Зрэшты, яна і не хавала свайго аўтарства… Неўзабаве кніга зрабілася культавай у Польшчы і Літве, а сама аўтарка — сапраўдным гуру […]
Першы раз я апынуўся за мяжой, калі мне было шэсць гадоў. Разам з мамай, іншымі выкладчыкамі і студэнтамі мы ехалі на Заходнюю Бярэзіну, на летнюю практыку геафака. Каб туды трапіць, трэба было спачатку праехаць Ракаў, потым Пяршаі, тады Валожын і яшчэ крыху за ім. Я ніколі так далёка не ездзіў;на двары была спёка, а пад […]
«Пясочны чалавечак» — гэта першая кніга, якую я памятаю. Дапускаю, што гэта была ўвогуле першая дзіцячая кніжка ў нашым доме. Прыгадваю паасобныя яе малюнкі: агромністы паравоз, які вырываецца з цемры проста на нас, абдаючы парай і святлом пражэктара, потым — панарама начнога горада, і сілуэт звездара пры тэлескопе, і яшчэ нешта такое, таксама начное… […]